ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ

Ζεις στη φαντασία τους

Αδειάζουν στο μυαλό σου εικόνες

Χάνεσαι

Δεν ζεις, μέχρι να πεθάνεις. Τρως και μένεις

Ακούς τα πάντα

Φοβάσαι κι αγνοείς

Όρθιος οργίζεσαι

Κι εκεί κάτω που ‘σαι όρθιος μυρίζει

Τα γυάλινα ρουθούνια σου αντικατοπτρίζουν τη θλίψη σου

Γύρω σου, πάνω σου

Κι αρχίζει πάλι το μαρτύριο

Θα περάσει, θα περάσει

Σκέτο δηλητήριο οι σκέψεις

Γύρω σου, πάνω σου

Ότι κι αν πετάξεις στον αέρα πέφτει, γκρεμίζεται

Δεν έχεις πνοή

Στην πήρε το γυαλί

Στην πήρε η ανέχεια

Η βλακεία

Θες να πετάξεις, να φύγεις. Τρως και μένεις

Όλη σου η ζωή στα λόγια των άλλων

Διαφυγή

Μόνο ο θάνατος είν’ ελευθερία ;

Αφού δεν κατάφερες όπως ο αετός

Ν’ αλλάξεις τα φτερά σου

Ή να μην είχες γεννηθεί

Ήρθε η ώρα

Να μεταλλαχθείς!